چندسالی است که چشم وا می کنیم و می بینیم یکجایی از شهر را
بسته اند و ساخت و ساز راه انداخته اند.
می شود گفت الحمدلله. اما به خودمان آمدیم، دیدیم بودجه های عمرانی
شهر، صرف زیباسازی شد. و یک افتخار بزرگ! بزرگترین و زیباترین پیاده راه
کشور و چه بسا جهان حالا نصیب شهر باران شده.
.
کافه نادری!
روشنفکران به آنجا زیاد می‌روند!
هرچند که"روشنفکر" ، معاونت آموزش پردیس در اینباره اظهار بی اطلاعی کرد،
اما...
.
کیلومترها آنطرف تر، افرادی هستند که جانشان را کفِ
دستشان گرفته‌اند برای پاسداری از اسلام.
کیلومترها آنطرف تر مردانی هستند که از زندگی و مادر
و زن و بچه‌شان گذشتند تا زندگی و مادر و زن و بچه‌مان
به خطر نیفتد!
.
نگاه کن، به این آدم‌ها
گوش کن، به این زمزمه‌ها
می‌بینی؟ میشنوی؟ کربلای 4 هنوز هم ادامه دارد
اینبار همه نگاه‌ها، به سمتِ ماست! به جاده‌های گره خورده به غیرتِ ما
دیگر وقتش رسیده با چکمه های میرزا، جا پای شهدا گذاشت
.
مجدالدین اگر الآنت را میدید
کودکیاش را از نو میساخت
و مسیر خانه تا مدرسه را از خیابانِ اعلم الهدی میگذراند
.
باگذشتِ هزارو اندی سال... 
هنوز هم در ایامِ پایانیِ صفر، دلهای شیعیان غرقِ عزا و ماتم است
شیعیان داغهایی که به دلشان زدهاند را فراموش نکردهاند و نخواهد کرد
حتی با گذشتِ هزارو اندی سال!
چرا این نَه را نمی‌فهمند سردار؟؟؟
چرا نمی‌فهمند که سردار، نه میسازد... نه میبازد؟!
چرا نمی‌فهمند سردار؟
چرا نمی‌فهمند که نه باید سر به سر سردار گذاشت
و نه سرش را برداشت؟!
وآنگاه که سرت را برداشتند، سرّش دودمانشان را فنا داد!
و آنها باز هم نفهمیدند!
نفهمیدند
که سرِّ تو
چگونه سر به سرِ خودسرانِ سرسپرده گذاشت!
خیرهسرانی که هنوز هم باور ندارند
که رشت از خونِ غیرتِ توست!
گویی همچنان منتظرِ یک "نَه"ی دیگرند... سردار
.
به چه میخندی تو؟
سنگِ خود را، من به سینه نزنم!
پس زِ چه دلگیرم؟!
نه من آن بالایم
.
گاهی در زندگی روزمره، انسان با مسائلی برخورد میکند
که با خودش گمان میکند که کم و کاستیهایی دارد.
حالا بدتر از آن گاهی هم مینشیند و باخودش دودوتا چهارتا میکند
و به این نتیجه میرسد که دلیلِ این کم و کاستیها
.
این دل و آن دل میکنم. پشتِ ویترین لباس فروشی میایستم...
نگاهی به پیراهن صورتیِ گل گلی میاندازم...
خیلی زیبا بود... نگاه که به قیمتش کردم جا خوردم... گران است...
اما ارزش یک لبخندت را دارد... یک نگاه عاشقانهات را...
.
گاهی تورا ازیک طریق، عاشق تقاضا میکنم
گاهی صدا، گاهی دعا، گاهی تمنا میکنم...
دوستان همه رفتند و من راهی ندارم، در دلم
خود را میانِ عاشقان، زائر مهیا میکنم!
.
مارا کافی بود 
که با دوستان به شهر ثابت کردیم،
ما اهل کوفه نیستیم
...
غیرت داشتیم
فقط حمایتِ مردم و مسئولین را نداشتیم...
