سوره‌ی معلم

تنها هفــت سال از رسالتم گذشته بود

که همه از من معجزه می‌خواستند!

.

و این شد،

.

که خداونـد، به سراغم آمد و فرمود:

.

بایست!

.

برات

.

 ای که از کنج نگاهت به دلم برات می‎کنی

 دستم بگیر و از همه عالَم جدایم کن...

بیست سالِ کوری

.

 بیست سال، جمعه‎ی بی تو گذرانم آقا

 من از این عادتِ تکراریِ خود خسته شدم

.

شیرین شکن

.

 زندگی با تو عجیب شیرین‎ست

 که به فرهادِ تو دادم شکنش

.

 یک نظر بس که نظر تنگ کنی

 ای زلیخا، برسان پیرُهنش

.

تازگی‎ها کشفی کرده‎ام؛

.

نگاهِ تو آنچنان است

 که قندِ دورن دلم را آب می‎کند...

.

یا معلم

نامِ تو را که بر دهان جاری می‎کنم،

لب‎هایم مغرور می‎شوند

گونه‎هایم، گل می‎اندازند

و به آسمان کمانه می‎کشند...

یک رنگین کمان به تک رنگیِ تو...

.

عجب چیزی!

 .

 مرا می‎زنی

 آری، عجب زدنی!

.

 کوزه‎هایم را می‎شکنی

 احسنت، چه شکستنی!

.

اردیبهشتمین روز از اردیبهشت ماه

 .

 یک اردیبهشت، هم می‎تواند آغازِ

 یک ماهِ جدید باشد

 هم آغازِیک فصلِ جدیدتر

.

بی‎انتهای عشق

 جاده‎ای را دیدم

 آن سرش ناپیدا !

 که داغ را بر دلِ آنهایی می‎گذارد

 که با وجودِ این مسیر

 هنوز هم اندر خمِ یک کوچه‎اند

 و نمی‎دانند که عشق هم

.

مرز

 و آنچنان مرزِ جاده‎ی عشق

 از جاده‎های مجاور جداست

 که سرابِ ستیز را

 در سرِ هیچ بشری نخواهی یافت...

 آری!

 این

 همان جاده‎ای‎ست که مرزهایش

 نیاز به هیچ مرزبانی ندارد...

هجوم

 چگونه

 در این هجومِ نابه سامانی‎ها

 به خود حق می‎دهند

 که با هر نگاهِ هرزه‎ای...

.

طوفان زده

  تو را گم کرده‎ست دریا، که هرچه هست از این دریاست

  دیگر خسته شدم، خسته، که دنیا موجِ آدم هاست

.