یا معلم

نامِ تو را که بر دهان جاری می‎کنم،

لب‎هایم مغرور می‎شوند

گونه‎هایم، گل می‎اندازند

و به آسمان کمانه می‎کشند...

یک رنگین کمان به تک رنگیِ تو...

.

عجب چیزی!

 .

 مرا می‎زنی

 آری، عجب زدنی!

.

 کوزه‎هایم را می‎شکنی

 احسنت، چه شکستنی!

.

کاه‎کوهِ پست‎خند

.

 به چه می‎خندی تو؟

 سنگِ خود را، من به سینه نزنم!

 پس زِ چه دلگیرم؟!

 نه من آن بالایم

.

اردیبهشتمین روز از اردیبهشت ماه

 .

 یک اردیبهشت، هم می‎تواند آغازِ

 یک ماهِ جدید باشد

 هم آغازِیک فصلِ جدیدتر

.

بی‎انتهای عشق

 جاده‎ای را دیدم

 آن سرش ناپیدا !

 که داغ را بر دلِ آنهایی می‎گذارد

 که با وجودِ این مسیر

 هنوز هم اندر خمِ یک کوچه‎اند

 و نمی‎دانند که عشق هم

.

هجوم

 چگونه

 در این هجومِ نابه سامانی‎ها

 به خود حق می‎دهند

 که با هر نگاهِ هرزه‎ای...

.

طوفان زده

  تو را گم کرده‎ست دریا، که هرچه هست از این دریاست

  دیگر خسته شدم، خسته، که دنیا موجِ آدم هاست

.

میان

این روزها

هوای گلویم حسابی می‎گیرد.

نه این که هوایی شده باشد... نه...

.

حباب

.

 تو از چه، بی‎حیایی را به من  ارزانی داشتی

 که اینگونه حجاب بر سر چشمان دیگران می‎کشانم؟!!

.

که آواره...

 شیدایی را از تو آموختم

 که یک کاوراه،  آواره‎ شدم

 فقط کمی از خودت خالی‎تر...

.

طریق...

 گاهی تورا ازیک طریق، عاشق تقاضا می‎کنم

 گاهی صدا، گاهی دعا، گاهی تمنا می‎کنم...

 دوستان همه رفتند و من راهی ندارم، در دلم

 خود را میانِ عاشقان، زائر مهیا می‎کنم!

.

آوازِ مرغابی‎ها

 من پریدم از خواب                

 خوش نشستم لبِ حوض

 دل پریشان، بی‎تاب

 من درونِ مهتاب

 می‎چکیدم در آب

.