عادلانه...

 من نه می‎دانم شبها چه می‎کنی

 و روزها چطور از خواب بیداری می‎شوی...

.

قطره‎ای از آسمان

 در یک روزِ سرد پاییزی    

 که آسمان دلش گرفته بود

 و تاریکی پشتِ پلکانم، از قلبم می‎گفت

 کتابِ تاخچه‎ی کهنه را

 با دستکشِ گرمِ ابری آشنا کردم

.

آوازِ مرغابی‎ها

 من پریدم از خواب                

 خوش نشستم لبِ حوض

 دل پریشان، بی‎تاب

 من درونِ مهتاب

 می‎چکیدم در آب

.

عشق خفی

ای حسین(ع)،

تو عاشق بودی

عاشقِ عاشق

و روزِ عشق بازی تو با معشوقت

ثبت شده است

در تقویمِ دل

عاشورا...

.

کُما

من وفا را، گریه‎ها را، خنده‎ها را، دوست دارم

 من تبِ کوچِ پرنده در هوا را دوست دارم

.

 لحظه‎های شادمانه، گریه‎های کودکانه

 لیلی و مجنون و شیرین، قصه‎ها را دوست دارم

.

فصل پاییزِ بهاری، شهر باران، یادگاری

 آسمانش، ابرهایش، این هوا را دوست دارم

.

کآرام جان

ای ساربان، آهسته رو

این روزها، حسابی خشک می‎گذرد...

چشمانِ خرماییِ سجاد

ااز کودکی دکترها گفتند؛ خیلی دوام بیاورد، تا 25 یا 26 سالگی.

 همین جمله کافی‎ بود، که نگاهش را عوض کند

 خوب نگاه کند،

 خوبِ خوب

 تا بتواند جورِ آینده‎ای را بکشد، که می‎داند چیست...

.

فقط، مختصِ همین روزها

 این روزها،  

 روانشناسی رشد - با موضوع نوزاد، کنفراسی داشتم...

  باعث شد، از بعضی چیزهایی که قبلاها خوشم می‎آمد، دیگر خوشم نیاید

 مثلا ...

  نه، ولش!

.

گاهی نوازش لازم است...

و آن‎گاه که  نوازشی کم دارم

و تو

به این بهانه نوازشم می‎کنی بانو...

و گاهی

به بهانه‎ای دیگر

که دلیلش مبهم‎ست

سردرگمم می‎کنی بانو

که این پاداشِ کدامین کارِ من‎ست...

که هوایم را اینگونه...

...

+شک ندارم که زندگی یعنی، طعم سوهان و زعفران، بانو

ضمنِ غیبت

گاهی آنقدر پشتِ سرم غیبت می‎کنند

که خودم به خودم شک می‎کنم...

خطبه‎ی نور...

 آسمان سفره‎ی عقد می‎شود

 و از بال‎هایی که از ابرها خبر دارد

 فاطمه عطر جبرئیل می‎زند،

 جبرئیل خوشش می‎آید

 خدا را شاهد می‎گیرد

 و خطبه می‎خواند

 فرشته‎ها هلهله می‎کنند...

 و خبرش در شهر می‎پیچد

 مدینه بوی بهشت می‎گیرد

 ومردم از فاطمه می‎گویند

 دیگر علی، امیرِ مومنان شده‎است...

...

 باید هم، تمامِ اهلِ مدینه دعوت می‎شدند. خب ازدواجِ کوثر بود.

 مراسم که تمام شد، مردم یکی‎یکی بعداز تبریک رفتند. محمد(ص) که رفت،

 دیگر علی ماند و فاطمه

 علی ماند و فاطمه

 علی ماند و فاطمه...

 و درو دیوارهایی که از خاطرات سرخ شدند...

مدینه‎ی فاسده...

 

 ای شهر

 چشم ببند از این آینده

 که تورا به سمتِ خویش می‎کشاند

 و چشم بگذار

 که می‎خواهم بروم

 دور شوم از این مدینه‎ی فاسده

 شاید درگذشته‎ات

 آن شهرِ رویایی را

 که اکنون اینچنین گشته...یافتم

 احتمالا اشتباهی رخ داده‎است

 که این شده‎ای

 به همه ثابت خواهم کرد، اشتباه از اول‎ست...