خدایا ممنون از این سالهایی که بر من زندگی بخشیدی تا خودم را به خودت ثابت کنم با این که از اولش هم میدانستی همین دکلمه ناسپاسی را سرایش می کند. می دانی درکش برایم سنگین است که چگونه من و تو، ما می شویم؟!! که این بهترینِ برکت است. و تو همچنان که همچنان منتظر بازگشت من به سوی ما! و من بی خیالِ بی خیال...! انگار نه انگار از کجا آمده ام آمدنم بهرِ چه بود... ____________ ____________ وبلاگ مینویسم قربة إلی الله... ان شاءالله ____________ ____________
من مسجودِ غریبگان شدم، تنها با یک نگاهی که از تنهایی در دلم دمیدی . تنهای من... من... تنهاتر از آنم که بخواهم... لحظهای بی تو بمانم . تنهای من... جای رو گرفتن از چشمانم اندکی تنهایی ات را با خودم قسمت کنم! . باور کن در این قفسِ تنهایی... برای هر دومان جا هست...