آزمونِ پرواز

86/09/12 - ساعت پنج عصر

- الو... سلام عزیزم...چطوری؟ زنگ زدم بگم تصمیمو گرفتم...

آن شب تلفنی گفت که دورِ تمام دوست‎پسرانش را خط کشیده... علی‎الحساب می‎خواهد چند ماهی، خودش را برای کنکور آماده کند...

خوشحال شدم. این نظر را خودم به او داده بودم. گفتم لااقل به بهانه‎ی کنکور هم که شده، چندماهی از اینجور میادین دور باشد.

شاید سرش به سنگ خورد و فهمید اینها برایش آب و نان نمی‎شود. فکرش را نمی‎کردم به فردا نکشیده، قبول کند.

خودش قبلا گفته‎بود دخترِ کاملا خودمختاری هست و هیچوقت به کسی وابسته نمی‎شود.

...

87/06/21 - ساعت پنج عصر

- الو... سلام عزیزم... چطوری؟ مژده بده، بلخره چندین ماه دورِ دوستانو خط کشیدن و درس خووندن و رفتن به این کلاس و اون کلاس و جیره بندی برنامه‎های تلویزیون و... جواب داد

تهران... سراسری... دندون‎پزشکی قبول شدم.

...

87/06/25 - ساعت پنج عصر

- اومدم برای خداحافظی. ثبتنام فردا صبح شروع می‎شه. باید برم برای ثبتنام و پیگیری خوابگاه و اینجور چیزا. دستت درد نکنه... تو هم تو این مدت خیلی برام زحمت کشیدی... برام مثل خواهر بودی... ببخشید دیگه، یکم دیرم شده، وقت نکردم شیرینی بگیرم، انشاالله اومدم حسابی از خجالتت در میام.

نگذاشت تا فرودگاه همراهیش کنم. تا سرِ خیابان با او بودم. برای اولین ماشینی که آمد دست تکان دادم.

به راننده گفتم:

- این دوستمونو دربست تا فرودگاه می‎رسونید؟ ساعت هشت پرواز داره. باید به موقع برسه

- مطمئن باشید به موقع می‎پره

راست می‎گفت. راننده امیر بود. دوست پسر سابقش. حرفش حرف بود. این را نسرین گفته بود. حتی قرار بود به خواستگاریِ نسرین هم برود. نسرین مخالفت کرد.

نسرین درحالی که می‎گفت خداکند پرواز بدون تأخیر بپرد، خیلی سریع خداحافظی کرد و با عجله سوار ماشین شد و رفت.

نگاهِ آخرش از پشتِ شیشه و آن لبخندِ همیشگی‎اش حسابی دلم را لرزاند. مطمئن بودم دلم حسابی برایش تنگ می‎شود.

...

93/08/25 - ساعت پنج عصر

مادرش پس از چندسال، دیگر نگاهش به در نیست. مدرک فارغ‎التحصیلی نسرین را قاب می‎کند و به دیوار اتاقش می‎زند...

دیگر او هم مطمئن شده، نسرین همان روزی که پرواز داشت، پرید... بدونِ تأخیر...