این روزا تا چشم کار میکنه غریبیِ امام زمان(ع) به چشم میخوره.
البته فقط این نیست. این روزا خیلی چیزا فدای آزادی شده.جابجاییِ
نسلهاهم نمکپاشن...
یادمه اون روزا که دانشآموز راهنمایی بودیم،معلمامون میگفتند:
وای به حالِ اون مملکتی که شما آینده سازانشین!
حالا هم که داتشجو شدم وبچههای دانشگاهو میبینم،باخودم
میگم؛وای به حال اون مملکتی که اینا میخوان معلماش بشن!
توی این دانشجوها خیلی چیزا نمیبینم. غربتِ امام زمان ازهمه بیشتر آدمو داغون میکنه...
اون چیزی هم که زیاد میبینم، ادعای فرهنگی بودنه!
پ.ن: منظور همه نیست. خوبان در اقلیتاند...
