هرچه دیگران گفتند باورم نشد
امروز دوباره رفتم خودم را در آیینه دیدم،
مات شده بودم،
واقعا این خودم هستم؟؟؟
منی که یک عمر سرِ سفرهی غریبهها بزرگ شدهام
باید از غریبهها باشم.
اما...خدایا...
هنوز هم باورم نمیشود
که برایم دعوتنامه آمده باشد...
باید خودم را آماده کنم.
.............................................................................................
اَللّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ الَّذى اَنْزَلْتَ فیهِ الْقُرْآنَ
همیشه بینیام گرفته است
همه فصل اینطور است
باور کنید.
وگاهی که فشار زیاد میشود،چشمانم هم اشک میریزد...
از کودکی دکترها گفتند،حساسیتِ فصلی داری،
همه فصل،
باور کنید.
از همان اولش هم معلوم بود به این دنیا حساسیت دارم...
مرحلهی جنینی
Http://Deklameh.blogfa.com
مرحلهی تولد
Http://Deklameh.blog.ir 
مرحلهی خردسالی:
ٌWWW.deklameh.ir
دورانِ کودکی:
WWW.Deklameh.org
دوران نوجوانی و بلوغ:
Deklameh.com
دورانِ جوانی:
دورانِ میانسالی:
Deklameh.earth
دورانِ کهنسالی:
.......................................................................
پ.ن:دکلمهی مغرور:
نمیدانم،
عدهای که هنوز یک نیمهی کامل هم نیستند،
چرا به دنبالِ نیمهی دیگرِ خود میگردند؟!
.
پ.ن: حجمِ تنهاییِ تو،بیشتر از بودنِ ماست...
ایرانی همیشه حماسه ساز بوده وخواهد بود.
یک بندِ انگشتِ من،خوب هیکلشان را تحقیر کرد.
تاشما باشید که مردم ایران را مردمِ عادی فرض نکنید.
بخواب آرام، بخواب آرام
که رویای دلم دردست
میانِ گریهی آتش
چقدر دستانِ تو سردست
بخواب جانم، بخواب آرام
شدم لالاییِ خاطر
فقط از این میسوزم
که من لالا کنم تاکی؟
بخواب آسان، بخواب آرام
ازین مردمِ بیهنگام
غریبانه برای شام
از این اقیانوسِ آرام
که همچون ابر میدوزد
عجیب تشنه به رویِ بام
بخواب آرام روی شانه
تمام کن آتشِ خانه
برایت ابر میدوزم
به یادِ عشقِ جاودانه
بخواب آرام، بخواب عشقم
که این دنیا پراز دردست
دراین دنیای سرگردان
فقط یک دفترِ مشقم
بخواب آرام، بخواب آرام
چرا هی حرفی از ماندن
که این دفترِ مشقِ من
ندارد ارزشِ خواندن
بخواب آرام، فقط جنگ ست
که این دریا پراز سنگ ست
دراین امواج سرگردان
برایت قایقی تنگم
بخواب آرام وآسوده
میانِ شعلهی بارش
میانِ آهِ آزرده
میانِ سوزش وسازش
درونِ سوزِ گهواره
دراین گرداب کنم گردش
میانِ چرخش وچرخش
شدم گمراه وبیچاره
برایم گور میسازد
ازین گردشِ گهواره
نترس دیگر، بخواب آرام
شدم لالاییِ خاطر
فقط ازاین میسوزم
که من لالا کنم تاکی...
حرف که از تو میشود
خواهم که فردا نشود
می‌شد،اما نمیشود
به فکر تو تا میشوم
تمامِ خواب رویا شود
کاش خوابم بیدار نشود
حیف اینجا، نمیشود
تا حرف از مهرت شود
این آب، دریا میشود
کی قطرهام دریا شود؟
انگار فقط نمیشود
دلتنگِ تو که میشوم
تُنگِ دلم غوغا شود
کاش از تو هم شیدا شود
اما نه،
نمیشود که نمیشود...
دیشب با چشمانم درگیر بودم
خواب در لابهلای چشمانم ترک خورده بود
نیمهام در خواب، نیمهام در بیداری
دیشب به آسمانها زده بودم
تورا دیدم که به دورت میگردند
موهایت شانه میکنند
نوازشت میکنند
انگار پرستشت میکردند...
تومرا نگاه کردی
ومن دورکعت نماز خواندم
نگاهت صدایم کرد که آهسته بخوان
صدایت خوش بود
عطرِ سلام میداد، عطرِ صلوات
آمدی و روی سرم دست کشیدی
و من تابوتی شدم از تو که لااله الا الله سر میداد
شبِ زیبایی بود
فقط نمیدانم تورا دیدم یا خوابِ تورا؟
خواب بودم یا بیدار؟
زین پس،هرشب دعا خواهم کرد؛
اللهم الرزقنی توفیق شهادة فی سبیلک...
گریه دارم،سردتراز اشک،گرمتر از آفتاب
اشکی به زلالیِ بلور
نورِ چشمی داشتم مروارید
اما جنسش از آب
پر وبالش دادم
اما اکنون پرید
از دستِ این مردم که برای دل خود دلشِکنند
پیمانهام پراز اضطراب
غلوزنجیر به تنم
برگردنم بستهاند طناب
گفت فرق دارم باهمه
راست میگفت،نبود کذّاب
فرق داشت،آری فرق!
نامردتر از دیگرو دیگران
پیمانهام پراز اضطراب
غلوزنجیر به تنم
برگردنم بستهاند طناب
شب و روز درفاضلابست ومیدهد عطرِ گلاب
عاشق تر از حدِ خودم بود
سلامم بر هوس،دلِ درونم را شکست
خود شکست وخود پرازکینه است
انگار که چشمانش کردهاند اعتصاب!
مؤذنا!برایش نزن فریاد
خواب نسیت،خودش را زده‌است بهخواب!
دلابم،دلابم،خستهام از این همه عذاب
شناورم هرشب برروی رختخواب
متنفرم ازمن که تورا خواندم ناب
ناب است،دلسنگِ نایاب!
از دستِ تو،از دست این روزگار
سربه کوه گذاشته ام،بیابان برمن سراب
رهایم کن ای ماتمِ ازخون بیخبر
رنگِ خونی دارم که از شوق پرکشم
نبین این صورتِ تبدّل زده وهمرنگ مهتاب
دیگر بیخیالم،بیخیالم،بیخیالِ این تبوتاب
اصلا تو سواری،تو سزاوار ستایش وازمن سوا
تو شمعی،تو پروانه منم اشکوآه
باشد برو،ازمن برو،فقط برو،برو
اصلا تو قطرهی آب نه خودِ آب،منم غرقِ منجلاب
فقط توهم بیخیالِ این تبوتاب
دربه دیوار کوبیدم تا ببینی چه دلی شکستهای
همه دیدند تو ندیدی،ایدادو ایبیداد
مؤذنا!برای که میزنی فریاد؟
خواب نیست! خودش را زده‌است بهخواب!
تو دلی داری ودلدار که صدای شکستنش به گوش
پس تویی شکنندهی دلهای بیتاب؟!
هرروز بهیک رنگی وهربار بهیک راه
بیزارم از دستت که هستی در پرستشِ آفتاب
دستت به زیر،سر به هوا،ازخود بیخود،پشت بهخدا
از دستِ تویی که باختهی رنگِ هوا
خرابم،خرابم،خرابم،فقط خراب...
