شهرمان را به کجا می برید؟ ما داریم در آن زندگی می کنیم!
.
چندسالی است که چشم وا می کنیم و می بینیم یکجایی از شهر را بسته اند و ساخت و ساز راه انداخته اند.
می شود گفت الحمدلله. اما به خودمان آمدیم، دیدیم بودجه های عمرانی شهر، صرف زیباسازی شد.
و یک افتخار بزرگ! بزرگترین و زیباترین پیاده راه کشور و چه بسا جهان حالا نصیب شهر باران شده.
رشت را می گویم. همان شهری که مدتهاست به بارانش افتخار می کنیم!
شاید همین هوای بارانیِ بدون دود و غبارش، همین سرسبزی اش باعث شده که یکی از مهاجرپذیرترین کلانشهرها و پرتراکم ترین شهر شمال کشور باشد. و هرساله تعداد زیادی مسافر را به خودش جذب کند. از سراسر ایران گرفته تا اروپا و آمریکا و شرق آسیا. همان خارجکی هایی که با زور هم که شده دوربین به دست به ما می فهمانند: شهرتان زیباست!
آری! زیباست.
اما فقط برای شمایی که آمده ای بگردی و سوغاتی بگیری و بروی! نه برای ما که داریم زیر لایه ی زیبای آن زندگی می کنیم!
مدتی قبل که خبرِ برکناری شهردار جوان و محترم رشت در دستور کار شورای شهر قرار گرفت، عده ای جبهه گرفتند و بیانیه صادر کردند و یارکِشی کردند، که نباید این شهردار برکنار شود! او تنها شهرداری بوده که توانسته این همه ساخت و ساز انجام دهد و شهر را متحول کند! مردم عاشق این شهردارند!
تا سرانجام قرار بر ماندن شد. تا روند زیبا سازی و پارک سازی شهر همچنان ادامه داشته باشد!
اما کاش همانها می رفتندو با مردم مصاحبه می کردند. منظورم از مردم، آنهایی نیست که در پیاده راه مشغول وارسی بوتیک ها و قدم زدن در پیاده راه و غذاخوردن در فست فودها هستند! اصلا.
قلم و کاغذ را بردارید و کمی به حاشیه بروید. از آنهایی که دارند در این شهر زندگی می کنند بپرسید، آیا واقعا از زندگی دراین وضعیت شهر، راضی هستند؟؟؟!!!
شده پای دردِ دل رانندگان تاکسی بنشینید؟؟؟ شهری که متفاوت از سایر کلانشهرها ترافیک بر آن حاکم نبود، و مسیرهای پرتردد هم ترافیکی روان داشت. حالا با بستن مرکز شهر، عملا خیابان ها قفل شده!
البته اگر بشود اسم این کوچه ها را خیابان گذاشت! کوچک بودن خیابان های شهر که مهم نیست! مهم پیاده راه است.
گفتم ترافیک. راستی، تاحالا شده که حال عزیزتان بد باشد و نیاز به اورژانس داشته باشید؟! اصلا در آن شرایط که ماشین اورژانس در ترافیک غرق شده، می توانید به پیاده راه افتخار کنید؟! یا سوال می پرسید که چرا پایگاه های اورژانس در سراسر شهر پخش نیست؟!
واقعا شهر ما به چه چیز خود افتخار می کند؟!
شهر رشت، شهر خلاق غذا در یونسکو! قربانِ دستتان. اما این را مقایسه کنید با این جمله:
تبریز شهر بدون گدا. ترجیح می دهیم به آن افتخار کنیم نه به شکممان!
می گویید خشت طلایی(+) را به جناب آقای ثابت قدم، شهردار رشت داده اند، بابت پیاده راه فرهنگی!
به همه ی آنهایی که به به کرده اند پیشنهاد می کنم که بروند تبریز را از نزدیک ببیند تا بفهمند خشت یعنی چه! کلانشهر یعنی کجا!
یا اصلا بگویید بیایند و چند خشت طلایی دیگر هم بدهند. افتخارات دیگری هم داریم. بیایند تعداد بوتیک ها و پاساژهای لباس شهر را ببینند. در کنارش فست فودها و کبابی ها و جیگرکی ها را هم بشمارند. و بعدش بروند در پیاده راه قدم بزنند. و بگویند رشت: شهر بوتیک و فست فود و پیاده راه. این بهترین فرصت برای برند شدن این شهر است.
.
اما باور کنید برند یک شهر نه به پیاده راه است نه به غذا! برند یک شهر به فرهنگ مردمش است. برند یک شهر شهدایش هستند. آقای شهردار، برند شهرمان آن سردار جنگلی است که با تاسیس نهضت جنگل، اولین خشت های انقلاب اسلامی را روی هم گذاشت.
و باز هم بگویید پیاده راه فرهنگی. البته فرهنگی بودنش جای سوال دارد! شاید سوال خود میرزا کوچک که همواره نظاره گر است هم باشد. اما حیف که اجازه ی نقد و سوال نداریم! که اگر داشته باشیم وضعمان می شود مانند دکتر حجت الاسلام رفیعی(+). البته مشکل آقای رفیعی این بود که آخوند بود. وگرنه همان حرف را به شکلی دیگر آقای رضا عطاران(+) هم بیان کرد، اما جای فحش خوردن، تشویق هم شد.
بگذریم.
درآخر اما مسئولین عزیز شهرمان، اگر به دنبال فرهنگ هستید، آن را درپیاده راه جست و جو نکنید! آن را در سالن های تئاتری جست و جو کنید که حتی انگشت شمار هم نیستد. آن را در سالن های محدود و قدیمی سینمایی بیابید که کیفیت صدا و تصویر و سالنهایش بعید می دانم درجه 2 هم باشد! اگر دنبال کار فرهنگی هستید، یک سری به مساجد خالی از نمازگزار جوان بزنید. آخر نه اینکه گفته اید پیاده راه فرهنگی! جوانان رفته اند آنجا دنبال کار فرهنگی.
شهردار محترم! شورای شهر عزیز. مسئولین غیور شهری که "کلان" را به یدک می کشد! یک شهر قبل از زیبا بودن، به خیلی چیزهای دیگر نیاز دارد. نمی شود که ضربتی پارک بسازید و سنگفرش کنید و خیابان ها را ببندید، اما ساخت یک پل را ماه ها طول دهید.
مسئولین عزیز، خیرسرمان شهر باران است! نمی شود که با چند دقیقه باران شهر باتلاق شود! و با اندکی سرما آسفالت ها از جایشان درآیند و شما همچنتان مشغول سنگفرش باشید!
باور کنید اصفهان و تبریز و مشهد هم کلانشهر هستند. اما خیابان های شهرشان به این اندازه کوچک نیست. ترجیحا اهالی شهر دوست دارند که شهرشان چند پل درست و حسابی داشته باشد! خیابان هایشان ظرفیت داشته باشد! مونوریل و قطار شهری و بین شهری داشته باشد. اتوبوس تندرو داشته باشد. مسیرهای منتهی به مرکز و نقاط مهم شهر بسته نباشد! مراکز اورژانس در سراسر شهر پخش باشد. گوهر رود و زرجوب یک نعمت طبیعی باشد نه از آلوده ترین رودخانه های شهری جهان که عامل شیوع بسیاری از بیماری هاست! اهالی شهر دوست دارند جای تغییر لایه ی ظاهری شهر، زیرساخت های آن تغییر کند!
اهالی شهر. همان هایی که صبح ها می خواهند سر کار بروند باید دوساعت زودتر حرکت کنند تا با احتساب ترافیک به موقع به کارشان برسند. همان هایی که خسته از کار و ترافیک شهر، وقتی به خانه بر می گردند، دیگر حالی برای قدم زدن در پیاده راه به اصطلاح فرهنگی نخواهند داشت!
شهری که فقط دارد فست فود و بوتیک و پیاده راه، برای آنهایی زیباست که آمده اند بخورند و بپوشند و بروند! نه آنهایی که میخواهند در آن زندگی کنند و فرزندانشان را در محیطش تربیت کنند!
وضعیت شهرمان شده مثال آدمی که لباس های زیبا به تن دارد، اما بیماری از درون دارد او را متلاشی می کند!
.
و اما برای آنهایی که زیبایی شهرمان را افتخار می دانند و عکسهایشان را با شهر در اینستاگرام منتشر می کنند و رشت را با مسکو و سنپترزبورگ و لندن و پاریس مقایسه می کنند:
باور کنید که آن شهرهای اروپایی غیر از زیبایی، خیلی چیزهای دیگری هم دارد که ما نداریم!
.
آری. شهرمان زیباست. اما فقط در اینستاگرام!
.
#علی_محمدنژاد
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
پی نوشت:
+ این یک داستان تخیلی-انتقادی است. همین:)
+ شهردار محترم رشت انصافا بسیار اهل تلاش و عمل هستند. اما انتظار آبادانی داریم نه آبادی!
+ ایام دهه ی آخر صفرماه، تسلیت.
+ به مناسبت سالگرد شهادت میرزاکوچک جنگلی.
+ عکاسِ تصاویر شهرداری رشت از دوست هنرمندم سعید نیکپور
+ آمدیم وبلاگ پس از مدتها. در کل امیدوارم حالتان خوب باشد و چرخ روزگارتان بچرخد. التماس دعا
