کلاش

کلاش را خیلی دوست دارم...

مخصوصا آن موقع که دارم فشنگ‎هارا دانه به دانه جاساز می‎کنم

یا زمانی که مسلحش می‎کنم،

اصلا حسی به من دست می‎دهد که چطور نوشتنش را نمی‎دانم...

چند وقت پیش که داشتم با ماسکِ M80 تیراندازی می‎کردم

این فیلترش نمی‎گذاشت مگسک را ببینم(آنهایی که با کلاش دوست هستند،شاهدند)

حامد که شروع به تیراندازی کرد،گوش‎هایم حسابی سوت کشید،

دوباره آن حسِ موجی شدن به من دست داد!

همان حسی که می‎برد به ناکجا

باز مرا به حرم حضرتِ زینب(س)  برد...

برای همین می‎گویم کلاش را خیلی دوست دارم.همش مرا به سوریه می‎برد...

جای سیبل، پیشانیِ عبدالله الترکی* را مجسم کردم

نمی‎دیدم کجا تیراندازی می‎کنم،ولی از اعماقِ وجودم تیر می‎زدم

خیلی حال می‎داد.

تیراندازی‎ام که تمام شد،

مربی گفت؛

خیلی وقت بود کسی 200 نزده بود...

.................................

پ.ن: بی‎تعارف اینجا کلیک کن

*: سردسته‎ی وهابیان(لعن)