ب‍‌ع‍‌ض‍‌ی‍ از چ‍‌ی‍‌‍‌زه‍‌ا را، ف‍‌ق‍‌ط بای‍‌د دک‍‌ل‍‌م‍‌ه‍ ک‍‌رد...

ب‍‌ع‍‌ض‍‌ی‍  از چ‍‌ی‍‌‍‌زه‍‌ا را، ف‍‌ق‍‌ط بای‍‌د دک‍‌ل‍‌م‍‌ه‍ ک‍‌رد...

خدایا
ممنون از این سالهایی که بر من زندگی بخشیدی
تا خودم را به خودت ثابت کنم
با این که از اولش هم میدانستی
همین دکلمه
ناسپاسی را سرایش می کند.
می دانی
درکش برایم سنگین است
که چگونه من و تو، ما می شویم؟!!
که این بهترینِ برکت است.
و تو
همچنان که همچنان
منتظر بازگشت من به سوی ما!
و من
بی خیالِ بی خیال...!
انگار نه انگار
از کجا آمده ام
آمدنم بهرِ چه بود...
____________ ____________
وبلاگ می‌نویسم قربة إلی الله... ان شاءالله
____________ ____________


فهرست موضوعی
محبوب ترین ها
پربحث‌ترین ها
آخرین خاطرات

مادرِ خوبی داشتیم

سه شنبه, ۹ دی ۱۳۹۳، ۱۱:۲۴ ب.ظ

این یک مقاله نیست! اگر حالِ روضه داری بخوان.

آغاز مصیبت

پس از خیانت سقیفه و تعیین خلیفه ناحق مسلمین عده ای از اصحاب که مخالف با خیانت سقیفه بودن در منزل دخت گرامی رسول خدا تحسن کردند. اما بعد..

ابوبکر ، قنفذ   را نزد امیر الومنین(ع) فرستاد و عده ای کمک نیز به همراهش قرار داد . او آمد تا در خانه حضرت و اجازه ورود خواست ، ولی حضرت به آنان اجازه نداد . اصحاب قنفذ نزد ابوبکر و عمر بازگشتند در حالیکه آنان در مسجد نشسته بودند و مردم اطراف آن دو بودند و گفتند: به ما اجازه داده نشد. عمر گفت: بروید ، اگر به شما اجازه داد وارد شوید و گرنه بدون اجازه وارد شوید .

آنها آمدند و اجازه خواستند . حضرت زهرا(س) فرمود: « به شما اجازه نمی دهم بدون اجازه وارد خانه من شوید» همراهان او بر گشتند ولی قنفذ ملعون آنجا ماند . آنان به ابوبکر و عمر گفتند: فاطمه چنین گفت، و ما از اینکه بدون اجازه وارد خانه اش شویم خودداری کردیم . عمر عصبانی شد و گفت : ما را با زنان چه کار است.

سپس به مردمی که اطرافش بودند دستور داد تا هیزم بیاورند . آنان و خود عمر نیز همراه آنان هیزم بر داشتند و آنها را اطراف خانه علی و فاطمه(ع) و فرزندانشان قرار دادند . سپس عمر ندا کرد بطوری که علی و فاطمه (س) بشنوند و گفت: «بخدا قسم، ای علی باید خارج شوی و با خلیفه پیامبر بیعت کنی و گرنه خانه را با خودتان به آتش می کشم.

حضرت زهرا (س) فرمود: ای عمر، ما را با تو چه کار است؟ جواب داد: در را باز کن وگرنه خانه تان را به آتش می کشیم. فرمود: « ای عمر ، از خدا نمی ترسی که به خانه من وارد می شوی ؟» ولی عمر بار نگشت!

آتش زدن در خانه و مجروح شدن حضرت زهرا(س)

عمر  آتش طلبید و آن را بر در خانه شعله‌ور ساخت و سپس در را فشار داد و باز کرد.

حضرت زهرا(س) در مقابل او آمد و فریاد  زد:

ـ یا ابتاه، یارسول الله.

عمر شمشیر را در حالیکه در غلاف بود بلند کرد و به پهلوی حضرت زد. آن‌حضرت ناله کرد:«یا ابتاه». عمر تازیانه را بلند کرد و بر بازوی حضرت زد. آن‎حضرت صدا زد:« یا رسول الله، ابوبکر و عمر با بازماندگانت چه بد رفتاری کردند»

دفاع امیر الومنین(ع) از حضرت زهرا(س)

علی(ع) ناگهان از جا برخاست و گریبان عمر را گرفت و او را به شدت کشید و بر زمین زد و بر بینی و گردنش کوبید و خواست او را بکشد ولی سخن پیامبر (ص) و وصیتی را که به او کرده بود بیاد آورد و فرمود:« ای پسر صهاک، قسم به آنکه محمد را به پیامبری مبعوث نمود، اگر نبود مقدری که از طرف خداوند گذاشته و عهدی که پیامبر با من نموده، می‎دانستی که تو نمی‎توانی به خانه من داخل شوی»

دستور ابوبکر برای حمله و آتش زدن خانه

عمر فرستاد و کمک خواست. مردم هم آمدند تا داخل خانه شدند، و امیر المومنین(ع) هم سراغ شمشیر رفت.

قنفذ ملعون نزد ابوبکر بر گشت در حالیکه می‌ترسید علی(ع) با شمشیر سراغش بیاید چرا که شجاعت و شدت عمل آن‎حضرت را می‌دانست. ابوبکر به قنفذ گفت:« برگرد، اگر از خانه بیرون آمد دست نگه دارید وگرنه در خانه‎اش به او هجوم بیاورید، و اگر مانع شد خانه را بر سرشان به  آتش بکشید»

قنفذ ملعون آمد و با اصحابش بدون اجازه به خانه هجوم بردند.  علی(ع) سراغ شمشیرش رفت، ولی آنان زودتر به طرف شمشیر آن‌حضرت رفتند، و با عده زیادشان بر سر او ریختند. عده‌ای شمشیرها را بدست گرفتند و بر آن‌حضرت حمله‌ور شدند و او را گرفتند و بر گردن او طنابی انداختند.

مجروح شدن حضرت زهرا(س) بدست قنفذ ملعون

حضرت زهرا(ع) جلوی در خانه، بین مردم و امیر المومنین(ع)  مانع شد. قنفذ ملعون با تازیانه به آنحضرت زد. بطوری‌که وقتی حضرت از دنیا می‌رفت در بازویش از زدن او اثری مثل دستبند بر جای مانده بود. 

شهادت حضرت زهرا(س) و محسن(ع)

قنفذ ملعون حضرت فاطمه(ع) را با تازیانه زد. آن هنگام که خود را بین او و شوهرش قرارداد، و عمر پیغام فرستاد که اگر فاطمه بین تو و او مانع شد او را بزن.(خداوند لعنتش کند). قنفذ ملعون با غلاف شمشیر به فاطمه زهرا(س) حمله کرد و ضربه ای به او زد  او را به سمت چهار چوب در خانه‎اش کشانید و در را فشار داد بطوری که استخوانی از پهلویش شکست و جنینی سقط کرد، و همچنان در بستر بود تا در اثر همان شهید شد.

در روایتی منسوب به امام صادق(ع) آمده است: آنچه که باعث قتل مادرم سلام الله علیها شد همان غلاف شمشیری بود که قنفذ بر او زد.

روایت دیگر:  سر انجام ، با آوردن هیزم خانه را مورد هجوم قرار دادند و حرمتش را شکستند . فاطمه زهرا(س) برای پاسخ، پشت در خانه حاضر شد که ناگهان در خانه باز شد و فاطمه(س) برای حفظ خود از چشم نامحرمان به پشت در پناه برد، در این لحضه عمر بن خطاب  با لگد چنان به در کوبید که فاطمه زهرا(س) بین در و دیوار قرار گرفت و فریاد زد: به خدا بچه‌ای که در رحم داشتم.

 اولین شهید   محسن(ع)

 اولین شهید از آل محمد(ص) و پیشتاز آنان بود.

 اولین شهید راه ولایت و غدیر است.

 اولین قربانی سقیفه است.

 اولین شهیدی که جبهه جنگ ندیده شهید شد ، بلکه دنیا را نیز ندید.

 اولین شهیدی که ولادت و شهادتش با هم به وقوع پیوست.

 اولین شهیدی که در کنار مادر به شهادت رسید.

 شهیدی که بدون شمشیر خصم زبون را از پا درآورد.

 شهیدی که با بی زبانی با حجت مظلومیت دشمن را مغلوب کرد.

 شهیدی که در کنار مادر ، نه مادر را دید و نه مادر او را.

 شهید بی‎شمشیری که فقط با مجروح شدن مادر شهید شد.

شهیدی که شهادتش قبل از ولادتش بود.

جنین ششماهه ای که عرصه محشر را زیر رو می کند.

شهید مظلومی که در روز جزا اولین محاکمه درباره او آغاز می شود.

شهید مظلومی که قبرش همانند مادرش نا معلوم است.

دعای مستجاب

سلمان فارسی می گوید: وقتی امیرالمومنین(ع) را از خانه بیرون آوردند. فاطمه(س) نیز بیرون آمد تا نزدیک قبر پیامبر(ص) رسید و فرمود: پسر عمو مرا رها کنید. قسم به خدایی که پیامبر(ص) را به حق مبعوث کرده، اگر او را رها نکنید موهایم را پریشان می‌کنم و پیراهن پیامبر را برسر می‎گذارم و به درگاه خدا ناله می‎کنم . بدانید که ناله صالح در پیشگاه خدا از فرزندان من گرامی‎تر نیست.

سلمان می‎گوید: به خدا قسم دیدم که پایه های دیوار مسجد از جا کنده شد بطوری که اگر کسی می‌خواست از ژیر آن عبور کند می‌توانست.

من گفتم: یا سیدتی و مولاتی، خداوند تبارک و تعالی پدرت را رحمت فرستاده، پس از ناحیه تو برای امت نقمت و عذاب نباشد .

 حضرت از نفرین دست باز داشت و دیوارها به گونه‌ای بجای خود برگشت که از زیر آنها گرد و غبار بلند شد و به حلقوم ما داخل شد.

راز دل فراق

بیماری مادرم فاطمه(س) به طول انجامید و روز به روز حالش سخت‎تر می شد. امیر المومنین(ع) را طلبید و خبر شهادتش را به او و اسماء داد و وصیتهایش را کرد. قسمتی از وصیتهای فاطمه(ع) به امیر الومنین(ع) و قسمتی به اسماء بود.

بعد از آنکه در خواب خبر مرگ خود را شنید بیدار شد و مشغول مقدمات رفتن به سوی پدر بزرگوارش گردید.

قبل از همه چیز در فکر نور دیدگانش بود. به کمک اسماء دست بر دیوار گرفت و آنجا که آب بود رفت و با دستهای لرزان به شستن لباسهای اطفال مشغول شد . بعد یک به یک کودکانش را صدا زد و سر آنان را شتشو داد و گویا با این شتشو دست بر سر و صورت آنان می کشید و با آنان وداع می‌کرد و اشک از چشمانش جاری می‌شد. بعد خودش نیز غسل کرد و لباس تازه پوشید.

 امیر المومنین(ع) وارد خانه شد و با دیدن این منظره سوال کرد: با این ضعف و مریضی چرا مشغول این کارها شدی؟ عرض کرد: چون امروز روز آخر عمر من است خواستم سر ولباس کودکانم را بشویم زیرا فردا بی مادر می‌شوند.

بعد مادرم زهرا(س)  که با سختی کارها را انجام داده بود میان رختخواب رفت و استراحت کرد. علی(ع) بالای سرش آمد، و دید فاطمه(ع) یک قطیفه مصری روی خودش کشیده است . او را صدا زد و جوابی نشنید . گوشه پارچه را کنار زد و فاطمه(س) را دید که ساکت است. عبا و عمامه را برداشت و سر زهرا(س) را به دامن گرفت ، و او را صدا زد ولی فاطمه(س) سخنی نگفت.

امیر المومنین(ع) بار دیگر او را چنین صدا زد:« یا بنت محمد»، ولی جواب نشنید ، گفت :« من حمل الزکاۀ فی طرف ردائه و بذلها علی الفقراء» ولی باز پاسخی نیامد. گفت:« یا ابنه من صلی بالملائکه فی السماء مثنی مثنی» باز جوابی نیامد. گفت:« ای دختر پیامبر ، با من صحبت کن، من علی پسر عموی تو هستم»

فاطمه(س) چشم خود را باز کرد، و به صورت علی(ع) نظر نمود و به گریه افتاد و علی(ع) نیز از گریه فاطمه(س) گریست و پرسید: این چه حالی است که در تو می‎بینم؟ فاطمه(س) گفت: من مرگ را که چاره و فراری از آن نیست می‎بینم . امیرالمومنین(ع) فرمود: فاطمه جان، از کجا می‌دانی ؟ فرمود: الان حبیب خود پیامبر را در قصری سفید در خواب دیدم . وقتی مرا دید گفت: دخترم به سوی من بیا که من مشتاقم. عرض کردم: به خدا من به دیدار تو مشتاق ترم. فرمود: تو امشب نزد من هستی، و او در وعده‌ای که داده صادق و راستگو است، و به عهدی که کرده وفادار است.

امیرالمومنین(ع) بالای سر زهرا(س) نشست . مادرم گفت: ای پسر عمو، خبر مرگم را به من دادند و تو مرا می‌بینی که بعد از ساعتی به پدرم ملحق می‌شوم . چند چیز که در قلب من است به تو وصیت می‌کنم. علی(ع) فرمود : ای دختر پیامبر، آنچه دوست داری وصیت کن. بعد هرکس در خانه بود بیرون کرد و خانه خلوت شد.

مادرم وصیتهایش را شروع کرد و گفت: پسر عمو جان در این مدت دروغ و خیانت از من ندیده ای و از روزی که با معاشرت دارم مخالفت تو نکردم.

 امیر المومنین(ع) فرمود: معاذالله، توداناتر به خدائی و تو نیکوتر و پرهیزکارتر و بزرگوارتر از آن هستی و خوف تو از خدا بیشتر است از اینکه من و تو را برای مخالفت با خود سرزنش کنم. فراغ تو و از دست رفتن تو بر من مشکل است، ولی چاره نیست چون امر خداست که ناچار باید واقع شود. به خدا قسم مصیبت پیامبر(ص) را تازه کردی و فقدان تو بر من بزرگ است. انالله و انا الیه راجعون از مصیبتی که چه قدر ناگوار و دردناک و اندوهبار و بزرگ است.

فاطمه جان، این مصیبتی است که آرامش و تسلی پذیر نیست  و سوگ بزرگی است که چیزی جایگزین آن  نمی شود.

 سپس مدتی هر دو گریستند . امیر المومنین(ع) سر زهرا(س) را به سینه چسبانید و فرمود: آنچه می خواهی وصیت کن که مرا وفادار خواهی دید و آنچه دستور بدهی انجام می‌دهم و خواسته تو را به خواسته خود ترجیح می‎دهم.  فاطمه (س) عرض کرد: خداوند از طرف من به تو جزای خیر دهد.

وصایای فاطمه(س)

سپس فاطمه(س) وصایایش را چنین آغاز کرد: پسر عمو، اولا وصیت می‌کنم با دختر خواهرم امامه ازدواج کنی چون او به فرزندانم  همانند من است و مردها ناچار زن لازم دارند. بعد فرمود: وصیت می کنم وقتی من از دنیا رفتم مرا غسل بده و لباسهای مرا کنار مزن چون پاکیزه و پاک هستم. هیچ یک از آنان که من ظلم کردند در تشیع جنازه من حاضر نشوند چون آنان دشمن من و دشمن پیامبر هستند، و هیچیک از آنان . پیروانشان را مگذار بر جنازه من نماز بخوانن . شب هنگام وقتی چشمها روی هم گذاشته شد و مردم به خواب رفتند مرا به خاک بسپار.

پسر عمو، وقتی ازدواج کردی یک شبانه روز برای همسرت بگذار و یک شبانه روز برای فرندانت. یا اباالحسن، به صورت آنان صحیه مزن چون آنان یتیم و غریب و شکسته حال هستند. آنان دیروز جدشان را از دست دادند و امروز مادرشان را از دست می‌دهند. وای بحال امتی که حسن و حسینم را می کشند و آنان را دشمن می‌دارند. سپس زهرا(س) اشعاری را خواندند که ترجمه اش چنین است :

"ای بهترین راهنما، اگر خواستی گریه کن و اشک دیدگان بریز که روز جدائی است . ای همتای بتول ، فرزندانم را به تو سفارش می کنم که آنان همدم و مشتاقی جز تو ندارند. برمن و بر یتیمان گریه کن و شهید دست دشمنان در صحرای عراق را فراموش مکن"

به همسرش امیر المومنین(ع) وصیت کرد که بر سر مزارش بیاید و آنجا قرآن بخواند و فرمود: برای من تابوتی آماده کن که من دیدم فرشتگان آن را توصیف می‌کردند.

درباره اموال و صدقات وصیت کرد که باغها هفت گانه اش عواف و دلال و برقه و حسنی و صافیه و آنچه که برای ام ابراهیم است( پروردگار یک پنجم دنیا و دو ثلث بهشت و چهار نهر بزرگ دنیا و بالاتر از همه ، شفاعت امت پدرش بود که جبرئیل به پیامبر(ص) خبر داد مهریه حضرت زهرا (س) کرده بود) علی بن ابی طالب(ع) صاحب اختیار است، و اگر از دنیا رفت حسن بن علی و برادرش حسین و فرندان برزگتر یکی پس از دیگری از فرزندان پیامبر(ص) صاحب اختیار آن اموال هستند. به این وصیت خدا شاهد است و مقداد بن اسود و زبیر بن عوام نیز گواهند و علی بن ابی طالب(ع) آن را نوشته است.

از اموال برای هر یک از زنان پیامبر(ص) و زنان بنی‌هاشم دوازده اوقیه و برای امامه دختر ابواعاص قدری و برای ام‌‍کلثوم که به حد بلوغ رسید از آنچه که در منزل بود وصیت کرد. وقتی وصیتهایش را به  امیر المومنین(ع) نمود، اسماء را طلبید و دستور داد: آن سدر و کافور که جبرئیل از بهشت آورده بیاورد و بالای سرش بگذارد.

سپس سلمی همسر ابورافع را خواست و به او فرمود: برای غسل من آب بیاور. بعد لباسهای جدیدش را خواست . آنگاه با بهترین وجهی غسل نمود و فرمود: رختخوابش را در وسط حجره پهن کنند و این عمل شاید برای این بود که مادرم راضی نشد امیرالمومنین(ع) همسرش آن لباسها و بدن خون آلود را هنگام غسل ببیند. پهلو و سینه و بدن مجروح و خون آلودش را شستشو داد و آن لباسهای خونین را کنار گذاشت و لباسهای جدیدش پوشید.

غروب صبحگاهی

مادرم فاطمه(س) هنگام مرگش زینب و ام‎کلثوم را به خانه یکی از هاشمیان فرستاد تا مرگ مادرشان را نبینند .

امیرالمومنین(ع) و امام حسن و امام حسین(ع) نیز در این ساعت بیرون از خانه بودند، فقط اسماء و فضه خادمه حاضر و ملازم حضرت بودند.

هنگام لقا الله که رسید حضرت بعد از آنکه غذای کودکانش را آماده کرد، وسط حجره دست را زیر صورت گذاشت و رو به قبله خوابید و حالت احتضار رسید. پرده کنار رفت و فاطمه(س) نگاهی کرد و این کلمات را بر زبان جاری کرد:« السلام علی جبرئیل، السلام علی رسول الله، اللهم مع رسولک ، اللهم فی رضوانک و جوارک و دارک دارالسلام»

بعد فرمود:آیا آنچه من می‎بینم شما نیز می‌ینید؟ گفتند: تو چه می بینی؟

فرمود: این موکبهای اهل آسمان است، و این جبرئیل است و این پیامبر خداست که می‌فرماید: دخترم بیا، آنچه در پیش داری برای تو بهتر است.

بعد چشمانش را باز کرد و گفت:« و علیک السلام یا قابض الارواح، در قبض روح من عجله کن و ناراحتم مکن» بعد گفت:« الیک ربی، لا الی النار» پروردگار من رو به سوی تو، نه به سوی آتش.

 سپس فاطمه(س) چشمهای خود را روی هم گذاشت و دستها و پاها را دراز کرد و زندگی او بین مغرب و عشا به پایان رسید و به سوی خدا و پیامبر(ص) رفت.

شهادت جانسوز

اسماء مشاهده کرد که سیده‌اش از دنیا رفت. اینجا بود که گریبان چاک زد و خود را روی جنازه انداخت و او را بوسید و گفت: یا فاطمه، وقتی خدمت پدرت پیامبر(ص) رسیدی از طرف اسماء به او سلام برسان.

در این حال حسن و حسین(ع) از در وارد شدند و دیدند مادرشان خود را پیچیده و خوابیده است. گفتند: ای اسماء مادرمان در این ساعات نمی‎خوابید؟

اسماء گفت: فرزندان پیامبر، مادرتان خواب نیست بلکه از دنیا رفته است.

وقتی شنیدند اما حسن(ع) خود را روی جنازه مادر انداخت و گفت مادر جان پیش از آنکه روحم از بدن جدا شود با من سخنی بگو.

 امام حسین(ع) پای مادر را می‎بوسید و می‌گفت : ای مادر، من پسرت حسینم، پیش از آنکه قلب من از جا کنده شود و بمیرم با من تکلم کن.

امیر المومنین (ع) و مرگ زهرا(س)

اسماء به آنان گفت: ای فرزندان پیامبر، روانه شوید و پدرتان را از مرگ مادر تان با خبر کنید. حسنین از خانه بیرون رفتند و وقتی نزدیک مسجد رسیدند صدایشان را به گریه بلند کردند.

جمعی از صحابه آمدند و سبب گریه را پرسیدند و حسنین گفتند: مگر مادرمان فاطمه(س) نمرده است ؟

 امیر المومنین(ع) با شنیدن این خبر با صورت به زمین افتاد و گفت:« ای دختر محمد(ص) ، بعد از تو با چه کسی تسلی بیابم » بعد به طرف خانه آمد.

تجهیز ملکوت

مردم پیمان شکن در اطراف خانه زهرا(س)  جمع شدن و معلوم است در اینگونه موارد ابوبکر و عمر ملعون از همه پیش قدم تر خواهند بود.

 امیرالمومنین(ع) به ابوذر دستور داد به مردم بگوید: همه برگردید که تشییع جنازه دختر پیامبر در این شبانگاه به تاخیر افتاد و مردم هم متفرق شدند.

پاسی از شب گذشته ، سر و صداها فرو نشست و چشمها بخواب رفت. امیر المومنین(ع) بر خاست تا وصیتهای فاطمه(ع) را انجام دهد. آن بدن ضعیف که از مصائب و زجر جسمی و روحی آب شده بود و جایگاه غسل نهاد، و یک شاخه نخل روشن کرد، و اسماء بنت عمیس آب می‌آورد و حضرت او را از زیر لباس بدون اینکه پیراهن او را بیرون بیاورد- غسل می‌داد و شاید به آن سبب بود که یتیمان فاطمه(س) نگاه می‌کردند و امیر المومنین(ع) نخواست بدن مادر را مشاهده کنند، بالاخص که بدن زهرا(س) مجروح و مصدوم بود.

امیر المومنین (ع) خودش زهرا(ع) را غسل می‌داد زیرا او صدیقه بود و جز صدیق نباید او را غسل می‌داد. چنانچه مریم(ع) را حضرت عیسی(ع) غسل می‌داد . و معصوم را باید معصوم غسل بدهد و دست غیر معصوم به او نرسد و دیگر اینکه وصیت زهرا(ع) همین بود. در روایتی آمده است علی(ع) با همان پرده ای که بدن رسول خدا را خشک نمود بدن زهرا(س) را خشک کرد.

امیر المومنین(ع) سه یا پنج بار بر بدن دختر پیامبر(ص) آب ریخت و در مرتبه آخر مقدار کافور به آن اضافه کرد و غسل را به پایان برد و هفت پارچه کفن بر او پوشانید. بعد یک پارچه سراسری غیر از کفن به او پوشانید و این کلمات را می گفت: « بارالها، این بانو کنیز توست و دختر پیامبر و برگزیده تو و بهترین آفریدگار توست و خدایا، حجتش را به او تلقین فرما و برهان و دلیلش را محکم و استوار کن و درجه و مقام او را بالا ببر و بین او و پدر بزرگوارش جمع فرما»

وداع با جنازه مادر

وقتی غسل و تکفین فاطمه(س) تمام شدو علی(ص) خواست بند کفن را ببندد دید اطفال در کنار بدن مادر به حالت انتظار با نگاه پر درد و حسرت ایستاده و به پدر بزرگوار چشم دوخته‌اند که اجازه دهد یک بار دیگر با مادر مهربان وداع کنند. حضرت با صدای بی‌رمق و گریان صدا زد: یا زینب ، یا ام کلثوم ، یا حسن، یا حسین ، یا فضه ، بیائید از مادرتان  توشه آخرین وصال را بردارید که اینک هنگام جدایی است ، و دیدار بعدی در بهشت است .

با شنیدن این کلمات و اجازه پدر برزگوار با سرعت آمدند و همانند پروانه که خود را روی شمع و چراغ می‌زند خود را به روی بدن پاک ریختند که گویا کفن مادر مهربانشان را با آب دیدگان شستشو می‌دادند و با آه سوزان و ناله آرام جانگداز خشک می‌کردند.

اگر کسی بخواهد گوشه‌ای از حال وداع کودکان با فاطمه(س) را بفهمد بایداز  بقیه قضیه بدست آورد . امیر المومنین (ع) که شاهد قضیه  بود می فرماید:

در آن حال که اطفال خود را روی جنازه مادر انداخته بودند خدا را شاهد می‌گیرم که فاطمه(س) ناله پر محبت و آهی جانسوز کشید و دستهای مبارک را از کفن بیرون آورد و دو فرزند خود حسن و حسین(ع) را به سینه پر مهرش چسبانید.

آری حال کودکان فاطمه(س) اهل آسمان را به ضجه در آورد و با اهل بیت و حسنین و زینبین و فاطمه(ع) در گریه و زاری شرکت کردند. ناگاه هاتفی صدا زد  (( یا علی، حسن و حسین را از سینه مادر بردار که حالت آنان فرشتگان آسمان را به گریه در آورد؛ و خداوند دوستدار فاطمه و مشتاق دیدار دوست خود است.

امیر المومنین(ع) با ملاطفت کودکان را از سینه زهرایش جدا کرد.

با این حال غسل و کفن مادرم فاطمه(ص) و وداع کودکانش به پایان رسید . اینک نماز بر فاطمه(س) و تشییع و دفن آنگونه که مقرر شده بود شروع شد. در نماز فاطمه(س) باید کسانی باشند که به فاطمه(س) ستم نکرده و در برابر این فاجعه ساکت ننشستند. که طبق روایات علی(ع) به همراه حسن(ع)، حسین(ع)، عمار، مقداد، عقیل، زبیر، ابوذر، سلمان، و جمعی از خواص بنی‎هاشم بودند.

بعد از نماز بر بدن فاطمه(س) ، امیر المومنین(ع) دست به دعا برداشت و گفت : بار الها ، من از دختر پیامبرت راضی هستم، خدایا او هراسان بود انیس او باش. بار خدایا از او دوری کردند تو با او پیوند نما. خدایا به زهرا(س) ستم شد برای او حکم کن و تو بهترین حکم کنندگانی .

سپس امیر الومنین(ع)  دو رکعت نماز خواند ( از امام صادق (ع) روایت است: حضرت (ع) یک تکبیر می‎گفت، جبرئیل یک تکبیر و بعد فرشتگان مقرب الهی تکبیر می‎گفتند تا اینکه امیر المومنین(ع) پنج تکبیر گفت) سپس و دستهایش  را به آسمان بلند کرد و گفت :« این دختر پیامبرت فاطمه(س) است که او را از تاریکی به سوی نور خارج کردی» در این هنگام زمین به مسافت یک میل در یک میل روشن گردید.

قبر فاطمه(س)

اینک امیر المومنین(ع) می‎خواهد طبق وصیت، مادرم فاطمه(س) را در محلی به خاک بسپارد  وتشییع کنندگان آن حضرت همان نماز گذارن حضرتش بودند.

امیر المومنین(ع) داخل قبر رفت و جسم پاره تن پیامبر را روی دست گرفت و در لحد خوابانید و آن چهره‌ای که از نخستین روز ولادت تا هنگام شهادت در برابر پروردگارش در سجده به خاک سائیده بود و پیامبر(ص) هر شب قبل از خواب او را می‌بوسید، امیر المومنین(ع) آن را به خاک قبر گذاشت و خطاب کرد: ای زمین، امانتم را به تو می سپارم . این دختر پیامبر(ص) خداست.

بعد گفت:« بسم الله الرحمن الرحیم ، بسم الله و بالله و علی ملۀ رسول الله محمد بن عبدالله، ای صدیقه، تو را به کسی که او از من به تو اولی تر است واگذار کردم و من برای تو به آنچه که خدا برای تو راضی است راضی شدم»

بعد این آیه را خواند:«منها خلقنا کم و فیها نعیدکم و منها نخرجکم  تارّۀ اخری»

سپس امیر المومنین(ع) خشت یا سنگ احد را چید و از قبر بیرون آورد و چند نفر که حاضر بودند قبر در گرانمایه پیامبر(ص) را با خاک هموار کردند.

روایت است که می گویند امیر المومنین(ع) ده قبر و بعضا 40 قبر همانند قبر زهرا(س) حفر کرد تا قبر بانوی دو عالم مشخص نگردد.

:::

 منبع: کتاب مادر خوبی داشتیم! سرگذشت مادرم زهرا(س) از قبل ولادت تا بعد شهادت

دیدگاه  (۵)

۱۰ دی ۹۳ ، ۰۰:۵۰ وخدایی که دراین نزدیکیست ..!
فعلن همین :-( خیلی کمه¡¡¡
پاسخ:
ما منتظر منتقم فاطمه هستیم...
۱۰ دی ۹۳ ، ۱۴:۰۶ نوریه محمدی
پاسخ:
سلام. متشکرم بابت این کلیپ زیبا
سلام بر آن مظلومه مطهره س....

سلام

آغاز ولایت حضرتش بر شما مبارک

 

صاحب‌الزمان، مهدی موعود(عج) می‌فرمایند؛

 

اگر خواستار رشد و کمال معنوی باشی هدایت می‌شوی، و اگر طلب کنی می‌یابی.

 (بحارالأنوار، ج 51، ص 339)

پاسخ:
سلام. ممنون
السلام علیک یا محسن بن علی بن ابیطالب

ارسال دیدگاه

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی