مترسکِ روستا

.

و هنگامی که پروردگارت به فرشتگان گفت: در زمین جانشینی قرار می دهم، گفتند: آیا کسی را در آن قرار می‎دهی که فساد می‎کند و خون می‎ریزد؟ در حالی که ما با ستایش تو تسبیح می‎کنیم و تقدیست می‎نماییم؟گفت: من چیزی را می‌دانم که شما نمی‌دانید...(بقره/ ۳۰)

:::::

تو به کاه‎های درونم بخند

بخند

تو که هیچ از من نمی‎دانی

به خیالت من،

مترسک‎ِ شالیزارِ روستا

فقط می‎ترسانم و ودیگر هیچ...

.

من می‎ترسانم چون وظیفه‎ام این‎ست.

من که درونم از کاه پر شده است

این چنین چون کوه پای عهدِ خود ایستاده‎ام...!

هر چند درونم کاهی بیش نیست

اما ذاتم با تمامیِ کلاغ‎های این مزرعه سرِ ناسازگاری دارد

آری، تمامیِ کلاغ‎ها !

کلاغ‎هارا خوب می‎شناسم.... خوبِ خوب

عمری‌ست که چشمانم به شالیزارهای اطراف گره خورده‎است

می‎دانم که ذاتشان این است...

که اگر نترسانمشان،

همچون دیگرِ مترسک‎هایی که به غارغارهای کلاغان دل سپردند، مرا از پای در می‎آورند... !

آری

از مزرعه که دل سیر شدند، به کاه‎های درونم روی می‎آورند...

و اگر غیرِ این کنند جای تعجب است!

"نیش عقرب نه از ره کین است... اقتضای طبیعتش این است"

:::

می‎ترسانم

اما نه این که ترسناک باشم

می‎ترسانم، چون وظیفه‎ام این‎ست

آری وظیفه!

نه سرِ سازش دارم... نه خیالِ مذاکره...

.

اما تو که مرا اینگونه ماموریت داده‎ای... تو که نبودم را کابوسِ شالیزارهای زندگی‎یت بنا کرده‎ای...

تو که درونت از کاه نیست...

تو ای رئیسِ مزرعه.... ای انسان.... مأموریتت چه بود؟ و چگونه انجام داده‎ای؟!

.

ای آدمیان، مگر به شما سفارش نکردم که بنده‎ی شیطان نباشید، او دشمن آشکار و مسلم شماست و مرا بپرستید

که این راه راست می‎باشد؟(یس/۶۱ - ۶۰)

:::::

از کجا آمده‎ام، آمدنم بهرِ چه بود؟ / به کجا می‎روم آخر، ننمایی وطنم...