یک جرعه از عاشقی

 

 می‎دانی آقا

 گاهی آیه‎ها فقط مصداقِ شما می‎شوند

 که آدم یکهو می‎زند به سرش و تریپ عوض می‎کند!

 من هم چندوقتی‎‌ست اینگونه شده‎ام...

 حال و هوایم مانندِ آن روزهایی‎ست که به سرم می‎زد.

 اصلا یک‎جوری شده‎ام...

 البته، گاهی که از خانه پا بیرون می‎گذارم

 با خودم می‎گویم

 شاید ریشه‎ی انسانیتم گل کرده است...

 یا شاید، دلم هوایت را کرده‎است...

 تا اینکه

 در یکی از حوالی‎های عشق

 و در نزدیکیِ اذانِ صبح

 همان موقع که آمدی و بر گلویم بوسه زدی

 فهمیدم

 قضیه فرق می‎کند

...

 می‎دانی،

 اگر بارِ اول بود،

 می‎گفتم دلِ حالی بی‎حالی‎ام، شایعه کرده است...

 اما خودت شاهدی آقا،

 که بارِ اولتان نبوده است...

 اینبار نه به سرم، بلکه به دلم زده است

 که این تو بمیری‎ها، ازآن تو بمیری‎هاست...

 اینبار یک چیزی فراتر از انسانیت است

 یک چیزی مثلِ عاشقی... مثلِ شهادت...